Cürüm eşyası satın alma hatıraları 4

Adnan, yan komşumun yanında çalışan bir delikanlıdır. Bir gün, elinde altınlarla gelerek;
    -Bunlar annemin, hastaneye götüreceğiz, para lâzım, o sebeple satıyoruz, dedi.
    Ben de biraz yüksek fiyata aldım.
    Ne kadar zaman geçti hatırlayamıyorum ama iki polis ile bir delikanlı geldiler ve hırsızlık malı aldığımı söylediler.
    -Ben bu delikanlıyı tanımıyorum, bundan bir şey almadım, dedim. 
    Onlar da altınları satanın bu delikanlı olmadığını, ayağı aksak birisinin bana sattığını söyleyince hatırladım, komşumun elemanı Adnan, topal idi.
    Onun sattığı bileziği istediler, bende hurda bileziğin durmadığını, o zaman toptancıya sattığımı ifade edince emsalini istediler. Hemen Kuyumcular Odasını aradım, emsal altını almaya haklarının olmadığını ve ısrarla vermemem gerektiğini söylediler. Ben de vermeyince o zaman karakola kadar geleceksin dediler ve gittik. 
    Karşıyaka Karakolu’nda işlemler yapıldı, orada ısrarla emsal bilezik istediler. Vermeyince komiser, “nezarete atın”, ve üzerimdeki kol saati vs. eşyayı verdikleri torbaya boşaltmaya başladım. Bir taraftan da düşünüyorum. Bugün Cuma, ikindi sonrası. Adliye kapanacak, pazartesine kadar nezarette kalınacak ve her tarafa hırsızlık malı aldığı için nezarete atılmış diye yaygarası yapılacak, bu daha kötü olacak, diye kararımı mecburen değiştirerek emsali vereceğimi söyledim. Bir polisle dükkâna geldik, bilezikleri aldık, karakola teslim ettik.
    Mahkeme günü salonda o hırsız çocuk ile topal Adnan ve altınları çalınan Aynur Hanım var. Adnan, bana, annesinin altınları diye sattığını ve yüksek fiyata aldığımı ifade etti. Bizi beraat ettirdi ama bilezikler mahkûm oldu, yed-i eminde beklemeye alındı.
    Hırsız çocuk, Aynur Hanım’ın yanında çalışan elemanı imiş. Hanımın evinin anahtarını gizlice alıp, evine gidip altınlarını çalmış ve Adnan’a vererek kuyumcu seni tanıyor, senden alır, annem hasta diye söylersin diye de tenbih ediyor.
    Temyize müracaat ettik, bir yıl sonra olumlu cevap geldi. Tekrar mahkemedeyiz. Bileziklerin bize iadesi talebimiz kabul edilmişti. Aynur Hanım, bileziğini kimden alacağını sorunca hâkim hırsızı gösterdi, “ondan alacaksınız”, dedi.
    O delikanlının babasını, annesini dükkâna çağırdım, gelin bu çocuk hapislerde yatmasın, bir yerden bulun buluşturun Aynur Hanım’ın bileziklerini ödeyin oğlunuzun geleceği sicil yemesin dedi isem de fayda vermedi. 
    Allah, insana hayırlı evlâd versin. Kim bilir onların ne derdi vardı, bilemem.