Dedikodu malzemesi olmamaya dikkat edilmeli

    Meslekten hatıra yazılarımızın birinde konuşma ve hareketlerimizde başkalarına konu malzemesi olmamaya dikkat edilmesini söylemiştik.
    Çevremizde düşman ve dostlarımız olduğu gibi dost görünümlü düşmanı aratmayanların da olacağını unutmamak lâzım. 
    Hacdan geldiğim yılın sonrası zamanlardı, sakalı bırakmış ve “Hacı Abi” diye hitap ediliyorum.
    Şükrü, yan komşumdur ve işi gücü lâf üretmek, boş muhabbet, gizli saklı konuşarak çaktırmadan fit çıkarmak, ona buna takılıp şaka yaptığını zannederek kızdırır. 
    Bu nev’i hatıralarımda hukukî bir problem çıkmasın diye sadece isim kullanır, onu da çoğu zaman mahlas niyetiyle yazarım.
    O sıralar dükkânın karşısında meyhane vardı. Orada çalışan açık kıyafetli genç hanım, iş paydosunda dükkâna geldi. Alışveriş bitti ve çıktı. Âdetim üzerine her işlemin ardından kontrol ederim. Baktım ki para saymada hata var. Hemen dışarı baktım, yolun karşı tarafında dolmuş durağında bekliyor. 
    Dışarı çıktım, uzaktan seslensem, komşular duyacak, en iyisi yanına kadar gideyim, para işleminde hata olduğunu söyleyerek dükkâna gelmesini rica edeyim, dedim.
    Gittim, söyledim ve beraberce dükkâna doğru yürümeye başlarken bizim komşu Şükrü gördü. Gözleri fıldır fıldır dönmeye başladı. Karşı taraftaki bu nev’î işlerde lâf ortağı İsmail’e de göz atarak bana seslendi;
    -Hacı Abi, ne iş!
    Maksadı fitne idi, anlaşıldı, en iyisi cevap vermemekti ve dükkâna geçtik. O hanım müşteriye yapılan işlem hatasını anlattım, fazla ödemesini iade ettim, teşekkür ederek gitti.
    Dışarı çıkıp o lâf ebelerine gereken izahı yaptım ama onlar bizi o beraber görmeyi malzeme olarak maalesef kullanmışlardı. 
    Bilirim, başkaların ağzına düşmek zor bir durum ama mümkün olduğu kadar dikkat edilmelidir. 
    Mesele sadece başkaların ağzına değil, kötü davranışına malzeme olmamaya da dikkat etmek gerekir. Tezgâhta müşterimizle ilgili olmak, kimilerinin yanlış yapmalarına sebep olabilir.
    Aynur abla, benden yaşça büyük bir hanım idi. Sık sık gelirdi, dükkâna. Kocası çok seyrek gelir ve emekli idi, zaman zaman karşıdaki kahveye de takılırdı.
    Bu hanımın çok sık gelmesi, alışveriş yapmadığı hâlde böylesi alâkasından rahatsız olarak eşime o günlerde dükkâna sık gelmesini tenbih etmiştim, sağ olsun o da sık sık gelirdi. Kadının gelme gitmesi seyrelmedi aynen devam ediyordu. Biz de bir çare bulamamıştık, tam o günlerde onu iyi tanıyan bir akrabası ki bizi bilen birisi idi, geldi beni bir kenara çekerek:
    -Aman Hacı abi, ona dikkat et. Eli uzundur ve bu konuda hastadır, haberin olsun bu da aramızda kalsın, dedi. 
    Şimdi konu anlaşıldı ve o kadın her geldiğinde daha dikkatli oluyor, artık yüz vermiyor, alâka göstermiyordum. Neden sonra gelmez oldu. 
    Demem o ki, kimden, nereden, nasıl bir kötü hâlin geleceği bilinmez ama yine de dikkatli olmaya devam…